Seyahat ederken, mesleğimden dolayı, tüm enerji nakil hatlarını incelemeye çalışırım. Bunu yaparken daima mesleki gözle inceleme yaparak tüm ayrıntıları öğrenmeye özen gösteririm. Bundan bir süre önce, yine böyle bir inceleme sırasında, bakış açım farklı bir noktaya kaydı.
Bu hatlar ne kadarda yalnız gözüküyorlardı. O kadarda ihtişamlı olmalarına rağmen. Özellikle 380 kV.'luk direkler.
Hiç dikkat ettiniz mi? Metrelerce yükseklikte, azametli görünüşlerinin ardında kalan yalnızlıklarına. Evet yalnızlardı, hem de çok. Bunu onlar istememişti ama buna zorunluydular.
Bazen onlardan daha küçük olan direkleri kıskanıyorlardı, ne de olsa onlar kadar tehlikeli değildi bu direkler ve kuşlar bile onları ziyaret etmekten kaçınmıyorlardı. Teoride aynı işi yapıyorlardı fakat neden kimse onların varlığını görmüyordu.
Bunlara rağmen onlar görevlerini hiç aksatmadan yerine getirmenin coşkusu ve gururuyla hala dimdik ayaktaydılar. Yalnızlığın tattırdığı acılara karşı koyabilecek tek bir şey vardı ellerinde, o da, insanlığa olan faydaları. Kimse onlarla ilgilenmese de onlar, öçlerini almak için hiçbir çabada bulunmuyorlardı, diğer küçük direkler gibi. Görevlerin aksatmadan sürdürüyorlardı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder